Piotr Lamprecht ''Światło przy granicy"
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu, Towarzystwo Przyjaciół Grodna i Wilna
zapraszają na prezentację
książki Piotra Lamprechta pt. ''Światło przy granicy"
Prowadzenie spotkania Stanisław Srokowski
14 października (czwartek) 2021 roku o godz. 16.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Spotkanie transmitowane online – https://www.youtube.com/channel/UC1YBHb3U3h4N6hO06MvtfWA
Książka P. Lamprechta pt. ''Światło przy granicy'' wydana została
przez Akwedukt – Oficynę Wydawniczą Klubu Muzyki i Literatury we Wrocławiu.
Jedną z najgłębszych potrzeb ludzkiego umysłu jest potrzeba prawdy. Nasze życie nabiera sensu
dopiero wtedy, kiedy objawia się ona w pełnym blasku. Prawda miłości, wiary, szczęścia...
Główną drogą, która prowadzi do prawdy, jest pamięć. Kiedy ją tracimy, tracimy wszystko,
świat zamienia się w wielki chaos, a wszelkie zasady i normy przestają mieć znaczenie.
O pamięci pisali wielcy filozofowie, artyści, politycy, uczeni, uznając ją za kamień węgielny
w poznawaniu rzeczywistości.
Dante Alighieri powiadał: „Dobrze ten schował, kto schował w pamięci”.
Piotr Lamprecht, ur. 1983 we Wrocławiu – augustianin, poeta i duszpasterz, sekretarz
Polskiej Prowincji Zakonu Świętego Augustyna, wikariusz w parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej
w Krakowie i członek krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Fascynuje się awangardą (Przyboś, Brzękowski), inspiracje dla swojej twórczości czerpie głównie
z lingwistycznej poezji Tymoteusza Karpowicza. Na kształtowanie się jego osobowości artystycznej
wpłynęli również Witold Beliński i Stanisław Srokowski.
Jest autorem tomów poetyckich: Dyspensa (Kraków 2008),
Ewangelia gruzu (Kraków 2015), Pudełko (Kraków 2019).
O sobie pisze: „Jestem augustianinem, poetą, grzybiarzem.
W Zakonie pełnię różne funkcje i urzędy w zależności
od potrzeb Kościoła (niektóre bardzo poważnie brzmią). Poetą byłem najpierw.
Ponoć żeby przekaz Dobrej Nowiny był wiarygodny, muszę być świadkiem dojrzewania dobrego poety.
Dlatego staram się dbać o dyscyplinę języka, chodząc blisko granicy, za którą już się chyba tylko milczy.
Natchnienia najczęściej szukam w lesie, więc po spacerach po Kazimierzu w Krakowie i wpatrywaniu się
jeżdżę na grzyby, czosnek niedźwiedzi i jeżyny szukać światła, posiadając wiarę w to,
że co przeżyte, nie przestanie świecić. Staram się dbać o wiarę karmiącą się zachwytem”.
Stanisław Srokowski – prozaik, poeta, dramaturg, publicysta.
Urodził się na Kresach. Rozgłos przyniosły mu książki obrazujące straszliwe ukraińskie ludobójstwo
dokonane w latach 1939-1947 na Polakach.
Powieści „Duchy dzieciństwa”, „Repatrianci” (blokowani przez ambasadora sowieckiego Aristowa),
„Ukraiński kochanek” (wyróżniony w plebiscycie Polskiego Radia jako jeden z najważniejszych utworów 25-lecia RP),
„Zdrada”, „Ślepcy idą do nieba” oraz dwa zbiory opowiadań „Nienawiść” i „Strach”,
stały się wiarygodnym świadectwem tragicznych doświadczeń polskiego narodu.
Na podstawie „Nienawiści” Wojciech Smarzowski nakręcił słynny już film „Wołyń”.
Trylogia współczesna „Barbarzyńcy u bram”, „Spisek barbarzyńców” i „Barbarzyńcy w salonie”
pokazuje kolonizację polskich umysłów przez ideologię marksizmu kulturowego.
Wiersze Srokowskiego wraz z twórczością Tymoteusza Karpowicza otwierały nowy awangardowy
nurt w polskiej poezji drugiej połowy XX w., zwany nurtem lingwistycznym.
Obecnie pracuje autor nad księgą obrazującą haniebne ukraińskie zbrodnie dokonane w Hucie Pieniackiej.
Więcej – http://www.klubmil.pl/14102021-prezentacja-ksiazki-p-lamprechta